-
1 hintere
hintere(r, s) adjtylna(-y, -e)die \hinteren Reihen/Seiten ostatnie rzędy/stronyder \hintere Teil/Bereich tylna częśćim \hinteren Teil des Zuges w tylnej części pociąguim \hinteren Teil des Saales na końcu sali -
2 grzbiet
-
3 piętka
-
4 tył
\tył głowy Hinterkopf mna \tyłach czegoś hinter etwstanąć \tyłem do kogoś/czegoś jdm/etw den Rücken zuwendeniść/jechać \tyłem rückwärts gehen/fahrenzałożyć coś \tyłem naprzód etw verkehrt herum anziehen2) ( kierunek) hintenz \tyłu von hintenw \tył zwrot! kehrt!pozostawać w tyle za kimś/czymś hinter jdm/etw zurückbleiben, mit jdm/etw nicht Schritt halten [ lub nicht mithalten] können -
5 kieszeń
kieszeń [kjɛʃɛɲ] ftylna/wewnętrzna \kieszeń Gesäß-/Innentasche fmieć [już] coś w kieszeni etw [schon] in der Tasche haben ( fam)siedzieć u kogoś w kieszeni jdm auf der Tasche liegen ( fam)znać coś jak własną \kieszeń etw kennen wie seine [eigene] Westentascheto nie na moją \kieszeń das ist nicht meine Kragenweite, das kann ich mir nicht leisten
См. также в других словарях:
grzbiet — m IV, D. u, Ms. grzbietecie; lm M. y 1. «u zwierząt: część tułowia od karku do krzyża (przeciwna do strony brzusznej); u ludzi, potocznie: tylna strona tułowia od barków do pasa; plecy» Klepać konia po grzbiecie. Zginać grzbiet pod ciężarem… … Słownik języka polskiego
ogon — m IV, D. a, Ms. ogonnie; lm M. y 1. «u zwierząt kręgowych: tylna część ciała, złożona zwykle z coraz drobniejszych kręgów; także tylna, zwężona część ciała wielu bezkręgowców; futro, skóra z takiej części ciała» Długi, puszysty ogon. Chwytny ogon … Słownik języka polskiego
pięta — ż IV, CMs. pięcie; lm D. pięt 1. «tylna część stopy» Gołe pięty. Dudnić bosymi piętami. Przysiąść na piętach. Odwrócić się, wykręcić się, zakręcić się na pięcie. ◊ Pięta achillesowa, pięta Achillesa «czyjaś słaba strona, dziedzina, w której ktoś… … Słownik języka polskiego
plecy — blp, D. plecyców 1. «tylna strona tułowia, część ciała od barków do pasa» Barczyste, szerokie, wąskie, zgarbione plecy. Szeroki, rozrosły w plecach. Uderzyć kogoś w plecy, po plecach. Mieć chustkę na plecach. Nieść wiązkę chrustu na plecach.… … Słownik języka polskiego
kuper — m IV, D. kuperpra, Ms. kuperprze; lm M. kuperpry 1. «tylna część tułowia u ptaków, z której wyrastają pióra ogonowe» Gęsi kuper. ◊ pot. Bić, strzelać jak w kaczy kuper «bić, strzelać skutecznie, nie napotykając oporu, celować do widocznego celu… … Słownik języka polskiego
piętka — ż III, CMs. piętkatce; lm D. piętkatek 1. zdr. od pięta w zn. 1 Piętki dziecka. ◊ Gonić w piętkę a) łow. «o psie: iść, gonić wstecz po tropie zwierza» b) «tracić sprawność umysłową, mylnie rozumować; postępować w sposób przeczący rozsądkowi;… … Słownik języka polskiego
tylec — m II, D. tyleclca; lm M. tyleclce, D. tyleclców «tylna część jakiegoś przedmiotu, zwykle tylna część jakiegoś narzędzia odwrotna względem ostrza; także: tępa strona noża» … Słownik języka polskiego
plecy — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. plecyców {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tył tułowia człowieka od szyi do pasa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przygarbione plecy. Leżeć na plecach. Poklepać kogoś po plecach. Dźwigać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
komora — ż IV, CMs. komoraorze; lm D. komoramór 1. «niewielka izba, zwykle bez okien, służąca, zwłaszcza dawniej, do przechowywania odzieży, drobnych sprzętów, zapasów żywności itp.; spiżarnia» 2. «niewielka izba mieszkalna (zwłaszcza sypialnia) w domach… … Słownik języka polskiego
koło — I n III, Ms. kole; lm D. kół 1. «część płaszczyzny ograniczona okręgiem; w terminologii matematycznej: zbiór wszystkich punktów płaszczyzny, których odległość od ustalonego punktu, zwanego środkiem koła, jest mniejsza lub równa danej liczbie… … Słownik języka polskiego
grzbiet — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. grzbietecie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} u zwierząt: część tułowia najbliżej kręgosłupa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kot wygiął grzbiet. Pogłaskać psa po grzbiecie. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień